hazırcavablıq

1. is. Hazırcavab adamın hal və keyfiyyəti; hazırcavab olma, söz altında qalmama. Onun hazırcavablığı hamını valeh edir. – <Mədinənin> mehribanlığı, zarafatı, qonaqsevərliyi, hazırcavablığı Vaqifi məftun edirdi. Ç.. Qızın bu hazırcavablığı Aslanı sevindirdi. S. Vəliyev.

2. Hazırcavablıqla şəklində zərf – birinin sözünə və ya sualına dərhal münasib cavab verərək, söz altında qalmayaraq. Sirat bu sualı gözləyirmiş kimi, hazırcavablıqla, bir az da ötkəm dedi. . Ə. Ə.. Sənubər çətin sualın cavabını asanlıqla tapmış adamların özündənrazı ədası ilə sakitcə, hazırcavablıqla . . <dedi> B. Bayramov.